Byłam dziś u dermatologa i w trakcie rozmowy zdziwił się, dlaczego nie stosuję Ozempicu. Dopytywał też o jakieś leki doustne na cukrzycę. A ja biorę tylko insuliny: Tresibę i Liprolog i nic poza tym. Cóż, chyba się trochę z nim nie dogadałam i może źle mu wytłumaczyłam, że mam cukrzycę typu 1, a nie 2? Choć czytał skierowanie, na którym też był opis.
Wierzę mojemu diabetologowi i przyjętej przez niego metodzie leczenia, a o Ozempicu nigdy nie było mowy. Owszem, wiem, że to ostatnio bardzo modny lek, ale wydawało mi się, że raczej nie dla mnie. Na wszelki wypadek jednak poszperałam trochę i znalazłam takie wyjaśnienie.
Lek Ozempic (semaglutyd) jest oficjalnie zatwierdzony i stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2.
Nie jest przeznaczony do stosowania w cukrzycy typu 1.
W cukrzycy typu 1 organizm nie wytwarza insuliny, a Ozempic działa poprzez stymulowanie produkcji insuliny w obecności glukozy (co jest niemożliwe w cukrzycy typu 1) oraz spowalnianie opróżniania żołądka i zmniejszanie apetytu. Osoby z cukrzycą typu 1 nadal wymagają insulinoterapii jako podstawowego leczenia.
Chociaż istnieją badania sugerujące potencjalne korzyści semaglutydu u osób z cukrzycą typu 1 (np. poprawa kontroli glikemii, redukcja masy ciała i zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę), Ozempic nie jest obecnie zatwierdzony do tego zastosowania. Stosowanie go w cukrzycy typu 1 poza badaniami klinicznymi jest traktowane jako „off-label” i powinno odbywać się wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza.
Cóż, wygląda na to, że doszło do nieporozumienia. To lekarza, u którego byłam trochę przypadkowo, po poradę w jednej sprawie. Tu akurat chyba dobrze mi poradził, zapisał mi leki i póki co – nie wybieram się na kolejną wizytę, ale nie wiem czy na wszelki wypadek jednak nie powinnam sprawdzić, czy na pewno mogę to stosować?
Generalnie mam zasadę, że informuję mojego lekarza POZ o wszystkich zaleceniach lekarzy specjalistów i przepisanych lekach. Tak na wszelki wypadek, żeby nic mi się nie zdublowało, albo nie stworzyło jakiejś mieszanki wybuchowej.